JessicaRulestheUniverse.com

The preview of Hele Sa Hiwagang Hapis (Lullaby to the Sorrowful Mystery) at the Dolphy Theatre in ABS-CBN yesterday was called “Take The Hele Challenge”, playing up the best-known fact about the film: that it’s eight hours long.

Not that it won the Silver Bear in Berlin.

Not that it’s awesome.

But that it’s long, implying that it appeals to masochists.

And that it stars Piolo Pascual and John Lloyd Cruz. (Clearly Lavrente has no manager, or the fact that their names are above and dwarf his own would be an issue.)

We were prepared for the “challenge”. Ricky made up a hashtag: #endlesslav. Ricky, Jay and I met early to get a proper breakfast. I brought a neck pillow for comfort, fish crackers and caramel and cheese popcorn for sustenance, and a fully-charged phone for sending friends desperate pleas to help me escape from the screening. I did not need any of these. Amazingly, I did not need the intermissions (with catering) every three hours, either. They turned out to be a distraction. Once you get in the zone, you just want to keep watching the movie.

It’s gorgeous. It’s bizarre. It’s beautiful. It’s bonkers. At no point did I feel like leaving the cinema.

My friends and I would watch it again. In fact I want to stand outside the theatre and point and laugh at the people who cannot watch it till the end.

Now I have to write about it, and it’s daunting because the review has to do the film justice.

* * *

Here’s the link.

http://interaksyon.com/article/125498/jessica-zafra–lav-diazs-new-movie-is-the-passion-of-the-filipino-in-8-brief-hours

The Tarsier should be an Avenger! Speaking of which:

Did you squeal when a certain arachnid made an appearance? We did. Eleven years old forever!

By Noel Orosa, ECD, Campaigns & Grey

ACT 2
Sa British Embassy sa Tehran kung saan pinagdududahan ng mga opisyales ang pakay ni Gertrude.

BRITISH CONSUL: Ano’ng ginagawa mo dito?

GERTRUDE: Nagpunta ako rito para magmaganda.

BRITISH CONSUL: ‘Yun lang? ‘Yun lang talaga ang pinunta mo rito?

GERTRUDE: Oo.

BRITISH CONSUL: Hindi ako naniniwala sa ‘yo.

GERTRUDE: Maniwala ka man o hindi, ‘yun lang talaga ang pakay ko.

BRITISH CONSUL: Talaga lang, ha? Aber, kanino ka magmamaganda?

GERTRUDE: Sa buong Middle East!

BRITISH CONSUL: (pabulong sa kanyang sarili) Antipatika! Arestuhin ka sana ng lahat ng mga Druze, ng mga Arabo, ng mga Sheikh! Arestuhin ka sana nilang lahat!

(Kay Gertrude, hindi siya makapipigil) Gertrude, mahal kita!

GERTRUDE: Ano? ‘Di ba may asawa ka na? Bakit? Ay. . .Sigh. . .H’wag mo na lang akong sagutin. . .

Sa disyerto kung saan inaabangan ng mga Druze ang beauty ng kampo ni Gertrude.

MABABANG URI NG DRUZE: Gertrude, walang ganda-ganda sa desierto. Lahat pinapatay namin! Papatayin kita!

GERTRUDE: Masyado akong maganda para patayin ng isang mababang uri na katulad mo! Dalhin mo ako sa sheikh mo! Sheikh mo lang ang may karapatang pumatay sa gandang ito!

MABABANG URI NG DRUZE: Ang kulit mo ha! Sinabi nang walang ganda-ganda sa desierto, eh.

Sa bahay ng sheikh ng mga Druze.

SHEIKH: Ang ganda mo.

GERTRUDE: Sigh. . .

SHEIKH: Ang bagay sa ‘yo, variety show.

GERTRUDE: Hindi ko pinangarap mag-artista.

SHEIKH: Loka! Ang ibig kong sabihin, ang bagay sa ‘yo manuod ng variety show! ‘Yan ang gawain namin dito t’wing kami’y nababagot.

Sa bahay ng sheik ng mga Druze kung saan may variety show.
SHEIKH: Pakakawalan na kita. Ang ganda mo, eh.

GERTRUDE: Sigh. . .

Sa desierto kung saan inaabangan ang kampo ni Gertrude ng mga Arabo.

ARABO: Huli ka! At hindi ito isang hamak na pag-aresto lamang! Ipinakukulong ka ng aming sheikh!

GERTRUDE: Bakit? Sobra na ‘yan, ha! Kahit ako hindi ko naman inisip na ganuon ako kaganda para ikulong ng isang sheikh!

ARABO:Kunwari ka pa na ‘di mo alam na gano’n ka kaganda! E alam naman naming ikaw ang Reyna Ng Mga GGSS dito sa disyerto.

GERTRUDE: Ano’ng GGSS?

MGA ARABO: (Sabay-sabay) Gandang-Ganda Sa Sarili

GERTRUDE: Ah. . .Siyempre naman alam ko ‘yon. Pero ang sarap kasi umakting na kunwari hindi ko alam na maganda ako. Role model ko kasi si Tweety de Leon sa classic na Heno de Pravia TV commercial kung saan kunwari hindi n’ya alam na crush siya ng pintor kahit pagkalaki-laki ng portrait niya na pi-naint ng pintor.

Sa bahay ng sheikh kung saan nakakulong si Gertrude dahil sobra siyang ganda.

GERTRUDE: Fatima, alam kong ikaw ang nanay ng sheikh. Pero ilang araw na ang nakalipas at nakakulong pa rin ako. . .bakit?

FATIMA: Gusto kong ikaw ang maging reyna ng harem ng aking anak na sheikh.

GERTRUDE: Pero…(magsisinungaling) May asawa na ang beauty ko.

FATIMA: Umalis ka na rito.

ACT 3

Sa British Embassy kung saan papayag na si Gertrude na patulan ang Consul.

GERTRUDE: O, ayan. Bumalik na ako para sa ‘yo.

CONSUL: Ako naman ang kailangang umalis para makipaglaban sa giyerang ito.

GERTRUDE: (nagtataka) Kaya mo talagang iwanan ang gandang ito?

CONSUL: Hindi. Katunayan magpapakamatay ako sa giyera gaya ng una mong kasintahan.

GERTRUDE: Sigh…

Sa isang baile kung saan umaakting na malungkot si Gertrude upang lalong mabighani sa kanyang ang lahat ng mga nagtitipon.

OPISYAL1: Patay na si British Consul. Nagpakamatay raw sa giyera.

OPISYAL2: Bakit daw nagpakamatay?

OPISYAL1: Dahil daw sa isang babaeng GGSS.

Maririnig ni Gertrude ang lahat.

GERTRUDE: Sigh…

Sa British Embassy, kung saan pinag-iisipan ng lahat ng mga opisyales ang sagot sa isang napakahalagang tanong.

OPISYAL1: Kung maging independent na ang Iraq, napipiho kong magkakagulo duon. Marami ang gustong maging hari.

OPISYAL2: Mahirap lutasin ‘yan. Tanging isang taong GGSS lang ang makakalutas n’yan.

OPISYAL1: Isang taong Galing na Galing sa Sarili?

LAHAT: (sabay-sabay) Hindi! Gandang-Ganda Sa Sarili!

Sa isang disyerto kung saan kinakausap ni Gertrude ang dalawang Arabong may falcon.

GERTRUDE: Ang ganda ng falcon mo.

ARABO1: Pero mas maganda ka.

GERTRUDE: Magiging hari kayong dalawa.

Tatayo si Gertrude upang iwan na ang dalawa.

ARABO1: Pa’no niya nalaman na magiging hari tayo?

ARABO2: Ganda kasi niya eh.

Maririnig ito ni Gertrude at lilingon sa dalawa at mapapangiti. Ngiti ng isang babaeng hindi alam na maganda pala siya.

Tapos.

TAPOS.

Iskrinpley ng GGSS SA Disyerto AKA Desert-Proof Ang Ganda Ko
A synopsis of Queen of the Desert (not Priscilla, Gertrude), written and directed by Werner Herzog and starring Nicole Kidman
by Noel Orosa, Executive Creative Director, Campaigns and Grey

ACT 1
Sa bahay ng mga Bell, kung saan sinesermonan ng kanyang ina si Gertrude.

MOMMY BELL: Gertrude, pansinin mo ang mga manliligaw mo, ha? Tandaan: Huwag masyadong magmaganda.

GERTRUDE BELL: Mommy naman, ba’t ako magmamaganda? Hindi mo ba alam na hindi ko alam kung gaano ako kaganda?

Sa isang baile kung saan naghahanap ng mapapangasawa si Gertrude.

MANLILIGAW 1: Matapang ako.

GERTRUDE: Maganda naman ako.

MANLILIGAW 2: Mayaman ako.

GERTRUDE: E ano? Maganda ako.

MANLILIGAW 3: Ang ganda-ganda mo.

GERTRUDE: Sigh….alam ko.

Balik sa bahay ng mga Bell kung saan bagot na bagot na si Gertrude.

GERTRUDE: Papa, masyado akong maganda para ikulong ni’yo lang sa palasyong ito!

PAPA BELL: Saan kaya babagay ang beauty mo… Alam ko na! Sa Tehran!

Sa British Embassy sa Tehran kung saan pinagdududahan ng mga opisyales ang pakay ni Gertrude.

BRITISH CONSUL: Ano’ng ginagawa mo dito?

GERTRUDE: Nagpunta ako rito para magmaganda.

BRITISH CONSUL: Yun lang? Yun lang talaga ang pinunta mo rito?

GERTRUDE: Oo.

BRITISH CONSUL: Hindi ako naniniwala sa ‘yo.

GERTRUDE: Maniwala ka man o hindi, yun lang talaga ang pakay ko.

BRITISH CONSUL: Talaga lang, ha? Aber, kanino ka magmamaganda?

GERTRUDE: Sa mga Turko.

BRITISH CONSUL: (pabulong sa kanyang sarili) Antipatika! Arestuhin ka sana ng mga Turko.

Sa disyerto. Slow-mo ang ihip ng hangin sa disyerto. Sa madaling salita, pati disyerto ay nagmamaganda. Dumadaan sa desierto si Gertrude kasama ang kanyang mga alipores at mga camel. Haharangin sila ng mga Turko.

MGA TURKO: (Kay Gertrude) Inaaresto kita.

GERTRUDE: Ang gandang ito? Inaaresto mo?

ALIPORES: Huwag kang mag-alala Ma’m. May papeles ako.

LIDER NG TURKO: (Kukunin ang papeles sa kamay ng alipores) Ano’ng papeles ‘yan? (babasahin ang papeles) Ang papeles na ito ay patunay na walang kasing ganda ang isang antipatikang nagngangalang Gertrude Bell. Signed, Ms. Diaz, Ms. Moran at Ms. Wurtzbach.

(Kay Gertrude) Hindi ko kinaya ang papeles mo. Ikaw na.

Sa British Embassy ng Tehran kung saan mapapaibig ni Gertude ang opisyales na si Cadogan.

CADOGAN: Gertrude…

GERTRUDE: Alam ko na’ng sasabihin mo. Mahal mo ako.

CADOGAN: Pa’no mo nalaman?

GERTRUDE: Sigh…

PINSAN NI GERTRUDE: (mangiyak-ngiyak) Pero ilang taon ko nang minahal si Cadogan…

GERTRUDE: Sigh. . .Ate, una—bakit ka sumisingit sa eksena? Alam mo namang ekstra ka lang sa talambuhay ko? Pangalawa, manalamin ka muna kaya para malaman mo kung bakit hindi ka niya pinapansin…

CADOGAN: (Kay Gertrude) Pakasal na tayo.

GERTRUDE: Game. Susulatan ko ang mga magulang ko ngayon din.

Paglipas ng ilang araw. Sa may fountain kung saan alam ni Gertrude na lalo siyang magmumukhang maganda kung siya ay umaastang walang kasing lungkot dahil hindi niya alam na maganda pala siya.

SUNDALO: May dala akong telegrama para sa ‘yo. By the way, alam mo bang napakaganda mo? Sa ganda mong ‘yan…

GERTRUDE: …wala kang ipagkakait sa akin.

SUNDALO: (takang-taka sa tamang sagot ni Gertrude) Pa’no mo nalaman?

GERTRUDE: Sigh… (Babasahin ang telegrama) Hoy, hija, umuwi ka ngayon din. Signed, Papa Bell.

Sa bahay ng mga Bell.

PAPA BELL: Hindi mo siya puedeng pakasalan.

GERTRUDE: Alam ko kung bakit mo sinabi yan! Pero manners dictate na tanungin pa rin kita: Bakit?

PAPA BELL: Masyado kang maganda para sa kanya.

GERTRUDE: Sigh…

Ilang araw ang nakalipas.

PAPA BELL: Hija, ikinalulungkot kong sabihin sa ‘yo. . .nagpakamatay na si Cadogan.

GERTRUDE: Bakit?

PAPA BELL: (may ibibigay na sulat kay Gertrude) Ito ang kanyang huling sinulat.

GERTRUDE: (babasahin ang sulat) Gertrude…ang ganda mo. Ang ganda-ganda mo talaga. Paalam.

PAPA BELL: Puede ka na uli bumalik ng Middle East. Mas bagay talaga ang beauty mo sa desierto.

Abangan ang susunod na kabanata. . .bukas.

By Noel Orosa
in BusinessWorld 23 February 2016

IN THE late Ishmael Bernal’s 1978 masterpiece Ikaw Ay Akin, Teresita Valdez, the horticulturist played by Nora Aunor, unwittingly foreshadows the love triangle that she will soon be a part of as she explains to her long-time companion Rex Aguilar (Christopher de Leon), a sky diving jeepney factory owner, how to create her idea of the perfect orchid hybrid: “Gusto ko ang ganda ng orchid na ito. Pero gusto ko kasing laki ng orchid na ito.” (I like the beauty of this orchid. But I want it to be as big as that other orchid.)

Soon it is Rex trying to create the perfect hybrid relationship as he alternates his time between Tere and his new business partner — the neurotic, pill-popping Sandra Aragon (Vilma Santos).

In spite of her material wealth, Sandra feels like a beggar in love. Her father, a doctor who is always on his way to his “emergency calls,” which Sandra assumes to be appointments with numerous mistresses, never has time for her. Her only girlfriend shows little regard for Sandra as she embarks on an affair with Sandra’s father. Her suitor is a bore for whom she feels nothing.

Tere, on the other hand, is a millionaire in love. She has a father figure, Ramon, who genuinely cares for her. She has a lot of friends who are loyal to her. And she has Rex who keeps coming back to her even though he isn’t entirely faithful.

Rex, whom one assumes to be the typical chauvinist with an ego that can only be satisfied by a loyal harem, ironically turns out to be the female side of this triangle. He is the object of desire, a thing to be shared, the movie’s most passive character. He even reveals his feminine motivation for wanting to sustain this uncomfortable ménage à trois; he wants to combine the neediness of Sarah with the stoic strength of Tere because only then can he feel whole.

Read it at BWorld.

A scene from the Met Opera’s Bluebeard’s Castle

ON SUNDAY we ran into Grace at the ballet at the Cultural Center, and on Wednesday we saw her again at the opening of the Art Fair. “Uyy, culture!” she said, and there has been an unusual number of arts and culture events in February. I know, because otherwise I would’ve seen Deadpool five times (You snobs don’t know what you’re missing. My favorite line: “Of course looks matter! Ever heard David Beckham speak?”). For a few weeks it felt like Manila was a Culture Capital, fairly teeming with plays, screenings of classic Filipino movies, art expositions, even opera.

Then I learned that February is National Arts Month, which means that when it ends we go back to being, as Noel puts it, culture lower-case.

Read it