JessicaRulestheUniverse.com

Saffy: That’s what happens when you’re away on my birthday. Saffy turned 16 last June 15.

The day after ASEAN foreign ministers took a swipe at Beijing and then took it back because the Malaysians didn’t want to offend Beijing, I found myself in a taxi in Beijing, in the middle of a quarrel that started over nothing. The quarrel was instigated by the taxi driver, compounded by our inability to understand each other’s language, and aggravated by everyone’s tendency to start yelling as if turning up the volume would bring clarity to the issue.

In short, I had landed in a metaphor.

My two colleagues and I had gone to the Circle Market to buy souvenirs and Mao kitsch. The doorman at our hotel had called a taxi for us. It was past 6pm, rush hour, and the doorman said it might be difficult for us to get a taxi back to the hotel. The fare to Circle Market was 13 Chinese Yuan Renminbi (CNY, the exchange rate today being PHP7.07 to CNY1).

Circle Market looks like Virra Mall in the 90s. I was kicking myself for overpaying for a Vladimir Putin T-shirt for my sister that I could probably get cheaper in Greenhills, but I was in a hurry. Also, I just wanted the seller to get out of my face. We got our shopping done in an hour. There was a taxi on the curb, so we piled in and showed him the hotel card. So far, everything was fine.

A few blocks from the hotel, our companion, who was the designated wallet, noted that the fare on the meter was already CNY28, more than twice what we’d paid earlier. The route had not seemed longer this time around. “Maybe there’s a rush hour surcharge?” I said, not wanting to assume that we were being cheated, though the evidence was right there. Also I did not feel like having an argument in sign language.

A block from the hotel, the taxi driver stopped, pointed to the meter, and said, “Give me 100.”

Keep reading

From the BBC: South China Sea: The mystery of missing books and maritime claims

Random snapshots while I recover from a week of trudging from one site to another.

Fried scorpions! Not.

Fat cat in a houtong.

The Condom People. L-R: Edna Abong and Lucien Dy Tioco of the Philippine Star, our director Pepe Diokno.

Ooh la la.

The antique market. Where being duped is part of the experience. I found a Victorian brass mariner’s telescope that may be overpriced and fake but I like it.

Sleeping cat at a gallery at 789.

And of course we looked at maps. Ancient maps. Lots of ancient maps.

We like visiting Cubao because our parents used to take us there when we were children. During the holidays we would stand on the street outside COD Department Store (gone) to gawk at the animatronic Xmas display, and in the weeks before school opened in June we would go to Marikina Shoe Expo in search of school shoes.

In high school when I learned to cut class, my friends and I would watch movies at those standalone cinemas on Aurora Boulevard (Coronet, Remar, Diamond, gone) or at Ali Mall (which is still there).

Last Saturday we visited a cat cafe in Cubao called Bengal Brew. All the cats there are Bengals, which have beautiful coats like ocelots, leopards and other felines in the wild. Admission is Php400, which includes your choice of pastry (the sans rival and chocolate dome are okay) and coffee.

Afterwards we had lunch at Bellini’s (broccoli soup, osso buco, orange cake) and checked out the stores. The last time we were at Cubao X it seemed a little dispirited: so many shops boarded up, not much to look at besides the vintage store that is so crammed with stuff you can barely walk in. I am pleased to report that Cubao X looks spiffy again, with newish cafes and interesting stores selling all manner of stuff.

There was a pop-up bazaar featuring handmade toys and accessories.

At one shop we found this vintage flamingo brooch. We love this stuff.

By Noel Orosa, ECD, Campaigns & Grey

ACT 2
Sa British Embassy sa Tehran kung saan pinagdududahan ng mga opisyales ang pakay ni Gertrude.

BRITISH CONSUL: Ano’ng ginagawa mo dito?

GERTRUDE: Nagpunta ako rito para magmaganda.

BRITISH CONSUL: ‘Yun lang? ‘Yun lang talaga ang pinunta mo rito?

GERTRUDE: Oo.

BRITISH CONSUL: Hindi ako naniniwala sa ‘yo.

GERTRUDE: Maniwala ka man o hindi, ‘yun lang talaga ang pakay ko.

BRITISH CONSUL: Talaga lang, ha? Aber, kanino ka magmamaganda?

GERTRUDE: Sa buong Middle East!

BRITISH CONSUL: (pabulong sa kanyang sarili) Antipatika! Arestuhin ka sana ng lahat ng mga Druze, ng mga Arabo, ng mga Sheikh! Arestuhin ka sana nilang lahat!

(Kay Gertrude, hindi siya makapipigil) Gertrude, mahal kita!

GERTRUDE: Ano? ‘Di ba may asawa ka na? Bakit? Ay. . .Sigh. . .H’wag mo na lang akong sagutin. . .

Sa disyerto kung saan inaabangan ng mga Druze ang beauty ng kampo ni Gertrude.

MABABANG URI NG DRUZE: Gertrude, walang ganda-ganda sa desierto. Lahat pinapatay namin! Papatayin kita!

GERTRUDE: Masyado akong maganda para patayin ng isang mababang uri na katulad mo! Dalhin mo ako sa sheikh mo! Sheikh mo lang ang may karapatang pumatay sa gandang ito!

MABABANG URI NG DRUZE: Ang kulit mo ha! Sinabi nang walang ganda-ganda sa desierto, eh.

Sa bahay ng sheikh ng mga Druze.

SHEIKH: Ang ganda mo.

GERTRUDE: Sigh. . .

SHEIKH: Ang bagay sa ‘yo, variety show.

GERTRUDE: Hindi ko pinangarap mag-artista.

SHEIKH: Loka! Ang ibig kong sabihin, ang bagay sa ‘yo manuod ng variety show! ‘Yan ang gawain namin dito t’wing kami’y nababagot.

Sa bahay ng sheik ng mga Druze kung saan may variety show.
SHEIKH: Pakakawalan na kita. Ang ganda mo, eh.

GERTRUDE: Sigh. . .

Sa desierto kung saan inaabangan ang kampo ni Gertrude ng mga Arabo.

ARABO: Huli ka! At hindi ito isang hamak na pag-aresto lamang! Ipinakukulong ka ng aming sheikh!

GERTRUDE: Bakit? Sobra na ‘yan, ha! Kahit ako hindi ko naman inisip na ganuon ako kaganda para ikulong ng isang sheikh!

ARABO:Kunwari ka pa na ‘di mo alam na gano’n ka kaganda! E alam naman naming ikaw ang Reyna Ng Mga GGSS dito sa disyerto.

GERTRUDE: Ano’ng GGSS?

MGA ARABO: (Sabay-sabay) Gandang-Ganda Sa Sarili

GERTRUDE: Ah. . .Siyempre naman alam ko ‘yon. Pero ang sarap kasi umakting na kunwari hindi ko alam na maganda ako. Role model ko kasi si Tweety de Leon sa classic na Heno de Pravia TV commercial kung saan kunwari hindi n’ya alam na crush siya ng pintor kahit pagkalaki-laki ng portrait niya na pi-naint ng pintor.

Sa bahay ng sheikh kung saan nakakulong si Gertrude dahil sobra siyang ganda.

GERTRUDE: Fatima, alam kong ikaw ang nanay ng sheikh. Pero ilang araw na ang nakalipas at nakakulong pa rin ako. . .bakit?

FATIMA: Gusto kong ikaw ang maging reyna ng harem ng aking anak na sheikh.

GERTRUDE: Pero…(magsisinungaling) May asawa na ang beauty ko.

FATIMA: Umalis ka na rito.

ACT 3

Sa British Embassy kung saan papayag na si Gertrude na patulan ang Consul.

GERTRUDE: O, ayan. Bumalik na ako para sa ‘yo.

CONSUL: Ako naman ang kailangang umalis para makipaglaban sa giyerang ito.

GERTRUDE: (nagtataka) Kaya mo talagang iwanan ang gandang ito?

CONSUL: Hindi. Katunayan magpapakamatay ako sa giyera gaya ng una mong kasintahan.

GERTRUDE: Sigh…

Sa isang baile kung saan umaakting na malungkot si Gertrude upang lalong mabighani sa kanyang ang lahat ng mga nagtitipon.

OPISYAL1: Patay na si British Consul. Nagpakamatay raw sa giyera.

OPISYAL2: Bakit daw nagpakamatay?

OPISYAL1: Dahil daw sa isang babaeng GGSS.

Maririnig ni Gertrude ang lahat.

GERTRUDE: Sigh…

Sa British Embassy, kung saan pinag-iisipan ng lahat ng mga opisyales ang sagot sa isang napakahalagang tanong.

OPISYAL1: Kung maging independent na ang Iraq, napipiho kong magkakagulo duon. Marami ang gustong maging hari.

OPISYAL2: Mahirap lutasin ‘yan. Tanging isang taong GGSS lang ang makakalutas n’yan.

OPISYAL1: Isang taong Galing na Galing sa Sarili?

LAHAT: (sabay-sabay) Hindi! Gandang-Ganda Sa Sarili!

Sa isang disyerto kung saan kinakausap ni Gertrude ang dalawang Arabong may falcon.

GERTRUDE: Ang ganda ng falcon mo.

ARABO1: Pero mas maganda ka.

GERTRUDE: Magiging hari kayong dalawa.

Tatayo si Gertrude upang iwan na ang dalawa.

ARABO1: Pa’no niya nalaman na magiging hari tayo?

ARABO2: Ganda kasi niya eh.

Maririnig ito ni Gertrude at lilingon sa dalawa at mapapangiti. Ngiti ng isang babaeng hindi alam na maganda pala siya.

Tapos.

TAPOS.

Iskrinpley ng GGSS SA Disyerto AKA Desert-Proof Ang Ganda Ko
A synopsis of Queen of the Desert (not Priscilla, Gertrude), written and directed by Werner Herzog and starring Nicole Kidman
by Noel Orosa, Executive Creative Director, Campaigns and Grey

ACT 1
Sa bahay ng mga Bell, kung saan sinesermonan ng kanyang ina si Gertrude.

MOMMY BELL: Gertrude, pansinin mo ang mga manliligaw mo, ha? Tandaan: Huwag masyadong magmaganda.

GERTRUDE BELL: Mommy naman, ba’t ako magmamaganda? Hindi mo ba alam na hindi ko alam kung gaano ako kaganda?

Sa isang baile kung saan naghahanap ng mapapangasawa si Gertrude.

MANLILIGAW 1: Matapang ako.

GERTRUDE: Maganda naman ako.

MANLILIGAW 2: Mayaman ako.

GERTRUDE: E ano? Maganda ako.

MANLILIGAW 3: Ang ganda-ganda mo.

GERTRUDE: Sigh….alam ko.

Balik sa bahay ng mga Bell kung saan bagot na bagot na si Gertrude.

GERTRUDE: Papa, masyado akong maganda para ikulong ni’yo lang sa palasyong ito!

PAPA BELL: Saan kaya babagay ang beauty mo… Alam ko na! Sa Tehran!

Sa British Embassy sa Tehran kung saan pinagdududahan ng mga opisyales ang pakay ni Gertrude.

BRITISH CONSUL: Ano’ng ginagawa mo dito?

GERTRUDE: Nagpunta ako rito para magmaganda.

BRITISH CONSUL: Yun lang? Yun lang talaga ang pinunta mo rito?

GERTRUDE: Oo.

BRITISH CONSUL: Hindi ako naniniwala sa ‘yo.

GERTRUDE: Maniwala ka man o hindi, yun lang talaga ang pakay ko.

BRITISH CONSUL: Talaga lang, ha? Aber, kanino ka magmamaganda?

GERTRUDE: Sa mga Turko.

BRITISH CONSUL: (pabulong sa kanyang sarili) Antipatika! Arestuhin ka sana ng mga Turko.

Sa disyerto. Slow-mo ang ihip ng hangin sa disyerto. Sa madaling salita, pati disyerto ay nagmamaganda. Dumadaan sa desierto si Gertrude kasama ang kanyang mga alipores at mga camel. Haharangin sila ng mga Turko.

MGA TURKO: (Kay Gertrude) Inaaresto kita.

GERTRUDE: Ang gandang ito? Inaaresto mo?

ALIPORES: Huwag kang mag-alala Ma’m. May papeles ako.

LIDER NG TURKO: (Kukunin ang papeles sa kamay ng alipores) Ano’ng papeles ‘yan? (babasahin ang papeles) Ang papeles na ito ay patunay na walang kasing ganda ang isang antipatikang nagngangalang Gertrude Bell. Signed, Ms. Diaz, Ms. Moran at Ms. Wurtzbach.

(Kay Gertrude) Hindi ko kinaya ang papeles mo. Ikaw na.

Sa British Embassy ng Tehran kung saan mapapaibig ni Gertude ang opisyales na si Cadogan.

CADOGAN: Gertrude…

GERTRUDE: Alam ko na’ng sasabihin mo. Mahal mo ako.

CADOGAN: Pa’no mo nalaman?

GERTRUDE: Sigh…

PINSAN NI GERTRUDE: (mangiyak-ngiyak) Pero ilang taon ko nang minahal si Cadogan…

GERTRUDE: Sigh. . .Ate, una—bakit ka sumisingit sa eksena? Alam mo namang ekstra ka lang sa talambuhay ko? Pangalawa, manalamin ka muna kaya para malaman mo kung bakit hindi ka niya pinapansin…

CADOGAN: (Kay Gertrude) Pakasal na tayo.

GERTRUDE: Game. Susulatan ko ang mga magulang ko ngayon din.

Paglipas ng ilang araw. Sa may fountain kung saan alam ni Gertrude na lalo siyang magmumukhang maganda kung siya ay umaastang walang kasing lungkot dahil hindi niya alam na maganda pala siya.

SUNDALO: May dala akong telegrama para sa ‘yo. By the way, alam mo bang napakaganda mo? Sa ganda mong ‘yan…

GERTRUDE: …wala kang ipagkakait sa akin.

SUNDALO: (takang-taka sa tamang sagot ni Gertrude) Pa’no mo nalaman?

GERTRUDE: Sigh… (Babasahin ang telegrama) Hoy, hija, umuwi ka ngayon din. Signed, Papa Bell.

Sa bahay ng mga Bell.

PAPA BELL: Hindi mo siya puedeng pakasalan.

GERTRUDE: Alam ko kung bakit mo sinabi yan! Pero manners dictate na tanungin pa rin kita: Bakit?

PAPA BELL: Masyado kang maganda para sa kanya.

GERTRUDE: Sigh…

Ilang araw ang nakalipas.

PAPA BELL: Hija, ikinalulungkot kong sabihin sa ‘yo. . .nagpakamatay na si Cadogan.

GERTRUDE: Bakit?

PAPA BELL: (may ibibigay na sulat kay Gertrude) Ito ang kanyang huling sinulat.

GERTRUDE: (babasahin ang sulat) Gertrude…ang ganda mo. Ang ganda-ganda mo talaga. Paalam.

PAPA BELL: Puede ka na uli bumalik ng Middle East. Mas bagay talaga ang beauty mo sa desierto.

Abangan ang susunod na kabanata. . .bukas.

It’s been 14 years since we went to Prague with our sister. We’re old. We saw a hotel called Metamorphosis. Cracked us up. Check in as a person, check out as a cockroach. It was snowing in late March. A man on the street sold us cheap tickets to the opera. Our seats were just below the ceiling and we froze our butts off. People were eating ice cream in the snow. It was supposed to make you feel warmer. Not true. We had an attic room in a pension—Airbnb had not yet been invented, so we found it on a site called Eurocheapo. Our first choice was a converted mental hospital turned Soviet torture chamber but someone had already booked it. Our landlord wore a different costume every day. It made him happy. A typical meal consisted of a slab of meat, breaded and fried with cheese, with an egg on top. That made us happy.